لفور سلاملفور دوست داشتنی و زیبا

اگر در هوا پری مگسی باشی
اگر در آب روی خسی باشی
دل به دست آر تا کسی باشی
خواجه عبدالله انصاری

میشه پروانه بود و روی گلها نشست! اما بهتره مثل تو مهربون بود و توی دلها نشست..

يه تريلي ميخرم تو هم بشو شاگردم نه برا اينكه شيشه جلو رو دستمال بكشي و چاي دستم بدي
برا اين كه همش بگيري بخوابي منم به عشقت عقب تريلي بنويسم بوق نزن
سالار خوابه .

سلام به رفيقي كه وقتي روي ترازو ميره معرفتش از وزنش سنگين تره!

ببخشید که پیامم نفس نفس میزنه،آخه کلی راه اومده تا بهت بگه:خیلی عزیزی

راستی که هر کس به چیزی آشناست.گیاه با خاک.ماهی با آب .ومن با تو آشنایم.

زیر باران اگر دختری را سوار کردید جای شماره به او امنیت بدهید…، او را به مقصد مورد نظرش برسانید نه به مقصود مورد نظرتان!
در تاکسی خودتان را به در بچسبانید نه به او!
بگذارید وقتی زن ایرانی مرد ایرانی را در کوچه خلوت میبیند احساس امنیت کند نه احساس ترس ...

وااای وای وای وای وای حالا وای وای
تو این زمونه کی دوست میمونه،تنها بودن زده سرم شدم دیونه،عشق ومحبت،کم شده عادت،تنهایی کار ما شده،جامون تو خونه..
<انجمن دوست یابی اتفاقی>

به نسل های بعدی بگویید: نسل ما نه سر پیاز بود و نه ته پیاز…نسل ما خود ِ پیاز بود که هرکی دیدتمون، گریه کرد!!

گر به صد منزل فراق افتد میان ما و دوست
همچنانش در میان جان شیرین، منزل است.

در خرابه هاي قلب مهربونت من كاگري بيش نيستم...!
زود باش سيمان برسون كه كار خوابيده....!

توي رفاقت پشت هم بودن خيلي مهمتر از باهم بودنه

بسلامتیه خودمون که توی  پلک زدنامون توی هر نفس کشیدن همیشه هستیم به یاد اونایی که بد شکوندن دل پاک و بی ریامون.....!

رفاقت بار سنگينيست! كسي بر دوش مي گيرد، كه يك دنيا "وفا" دارد

زندگي عاقبت ما باختيم بس كه تك خال محبت بر رفيق انداختيم

صبح امروزكسي گفت به من: تو چقدر تنهايي!
گفتمش در پاسخ: تو چقدر ناداني، تن من گر تنهاست، دل من بادلهاست، دوستاني دارم، همه ازجنس بلوركه دعايم گويند و دعاشان گويم. يادشان در دل من قلبشان منزل من!

به یادم باش که در یادم بمانی/که ما رفیق بودیم زمانی /گذشته ها اگه رفت گذشتن/ولی درقلب من بازم همانی
 

ميگن دوران خان و خان بازي تمام شده.
تو از تبار كدام خاني كه من هنوز "نوكرتم"

آدما وقتي كه خوشحالند دوستاشونو فراموش ميكنند! خوشحالم كه خوشحالي.

يك بوسه، تقديم به آن كه دارمش دوست، تقديم به آن كه قلبم از اوست، اگرمهتاب از تن بر كند پوست، جدا هرگز نگردد يادم از "دوست"

ما دل فروشان دل به بازار رفاقت ميبريم هرچه داريم ميفروشيم و رفاقت ميخريم

من دلم میخواهد،خانه ای داشته باشم پر دوست
کنج هر دیوارش،دوستهایم بنشینند آرام
گل بگویند و همه گل شنوند
شرط وارد گشتن،شستشوی دلهاست
شرط آن داشتن یک دل بی رنگ و ریاست
بر درش برگ گلی میکوبم
روی آن برگ نویسم ای یار،خانه ی ما اینجاست
تا که سهراب نپرسد هرگز،خانه ی دوست کجاست؟

بخاطر بسپار:در تقویم رفاقت ما روزی به نام فراموش"فراموشی"وجود ندارد

دلم یک دوست میخواهد که خیلی مهربان باشد
دلش اندازه دریا به قدر آسمان باشد
نجابت خانه اش باشد ،صفا سرمایه اش باشد
و در شهر وجود او محبت رایگان باشد

تو دوست خواهي ماند؛ حتي اگرسختي راه ؛ چشمانت را از من دور كند، و در يادم خواهي ماند؛ حتي اگرطنين نفسهايت به گوشم نرسد.

==========================

با خون غم نوشتم غربت مکان ما نیست/از یاد بردن دوست هرگز مرام نیست

هميشه از خوبيهاي دوستت يه ديوار بساز اگه يه روز بدي ديدي فقط يه آجر كم كن ، بي انصافيه اگه ديوارو خراب كني

در محفل اگر دوست نباشد كه صفا نيست / هر آب روان در همه جا آب بقا نيست
اي دوست بيا روشني محفل ما باش / ما را طمعي از تو به جز مهر و وفا نيست

بهترين هديه به بهترين دوست از ياد نبردن اوست. هميشه به يادتم...

اتل متل دسيسه رفيق من خسيسه /بيام ميدم هميشه جواب سرش نميشه

توگل باغ اميدي تو يه گلبرگ عزيزي به گلستان رفاقت تو عزيز ترين رفيقي...

مرد شب خونه نمياد فرداش زنش ميپرسه كجا بودي؟ ميگه پيش دوستم!!! زنه زنگ مي زنه به 10تا از دوستاش 8 تا ميگن اينجا بوده 2 تا ميگن هنوز اينجاست !!!
سلامتي همه رفيقاي با مرام...

پنى سيلين غمهاتم، آنتى بيوتيك مشكلاتتم ، استامينوفن درداتم! آنتى هيستامين اشكاتم! ديفن هيدرامين بى خوابياتم--- داروخونتيم رفيق!

گل اگر خشک شود ساقه اش می ماند
دوست اگر دور شود خاطره اش می ماند

دوست شايسته مثل عطر فروشه اگه چيزي از عطرش بهت نده بوي عطرش بهت ميرسه

صافي ابر مرا ياد تو انداخت .. رفيق
- تو دلت سبز ؛ لبت سرخ ؛ چراغت روشن ؛چرخ روزيت هميشه چرخان ؛ نفست داغ تنت گرم ، دعايت با من.

دوستی مثل ایستادن روی سیمان خیسه هرچه بیشتر بمونی رفتنت سخت تر میشه ولی اگر رفتی جای پاهات همیشه میمونه !!
 

هر چقدر هم هویج می خورم باز هم چشم دیدن آدم بی معرفت رو ندارم

دوستان من مانند گندمند
وجودشان برکت و نعمت است
و نبودشان قحطی و گرسنگی
و من چه خوشبختم که زر خوشه های گندم در اطرافم موج میزند
مهربان هایتان را قدر میدانم و
آنرا در سیلوی جان نگه میدارم

زندگي قافيه ي باران است ، گر زمستان بشوم ودرختان اميدم همه بي برگ شوند، دوستانم همه ازجنس بهارند و به اندازه باران خدا زيبايند...

دوستان باوفا سايه گسترلحظه هاى تلخ وشيرين روزگارند..
سايتون برقرار...

در عالم رفاقت محبت تقدیمت میکنم تا در بیگانگی فردا فراموشم نکنی.